14/11/2016
Sazrijevanje misli, odbacivanje prividnog i kompleksnost apstrahovanog
"Uspješno odgovarajući na zahtjeve akademskog ali još uspješnije uvođenjem zahtjeva ličnog instinktivnog nahođenja, Aleksandar se već u samim počecima definiše i postavlja jasne i odlučne temelje svog slikarstva. Njegova odrješitost, ambicija i jasna vizija stoje u direktnoj proporciji sa njegovom slikarskom ekspresijom i kompozicionom kompleksnošću. Aleksandrova početna zaokupljenost figuracijom, kojom vlada, počinje da se širi, produbljuje i nadograđuje, čišćenjem i pojednostavljem kojim svjesno i hrabro uplivava u apstrakciju, koja počiva na čvrstim osnovama i izranja iz slojevitosti ispitivanja mogućnosti likovnog izraza. Ciklus je istovremeno objedinjen dominantnim i sirovim toplim koloritom, koji kao da izgara na slikama, ali koji vještinom umjetnika biva kontrolisan i pripitomljen, a da mu pritom ne oduzima od predstave pravog slikarskog kanalisanja strasti. Poigravajući se intervalima bojene površine kao instrumentom suprotstavljenih kretanja, linije kao pravca i bjeline platna kao kompozicijske pauze, stvara zarazan ritam i ličnim obilježenu dinamiku. Dajući nov smisao, vizuelno i estetički govoreći o svom razvoju, razvoju sopstvene ideje i likovne zrelosti, objelodanjujući proces likovnog stvaralaštva na putu ka apstrakciji, ostaje nam da pratimo i isčekujemo ono što će u budućnosti staviti pred nas i nazvati svojom istinom."
Daria Vujasin, MA
Istoričar umjetnosti
